Camillo GOLGI (1843 – 1926)

İtalyan hekim, nöroanatomi bilginidir. Kendi geliştirdiği doku boyama yöntemiyle sinir sistemi üstüne yaptığı çalışmalarıyla tanınır. Brescia’da doğdu. Pavia Üniversitesinde tıp öğrenimi gördü. Mezun olduktan sonra psikiyatri alanında uzmanlaşmaya başladıysa da deneysel patoloji konusunda yaptığı araştırmalar sonucu histolojiye yöneldi. Sinir sistemi üstüne araştırmalarını sürdürdü. 1875’te Siena Üniversitesine öğretim görevlisi olarak atandı. 1876 yılında Pavia Üniversitesinde histoloji, 1881’den sonra da patoloji profesörü olarak görev yaptı.

1906 yılında sinir sistemi üstüne yaptığı çalışmalarıyla ‘Nobel Fizyoloji ve Tıp Ödülü’nü Ramon y Cajal ile paylaştı. Sinir sisteminde hücreler arası ilişkiyi ve sinirsel iletimi sağlayan dandrit, akson gibi yapıları betimleyen Golgi, boyama tekniklerinde yaptığı değişikliklerle bir sinir hücresinin yapısının çeşitli bölümlerini ayrı ayrı ya da tümüyle inceleme olanağını buldu.
Kasları kemiklerle diğer organlara bağlayan kirişlerde (tendon) duyu sinirlerini içeren, ‘Golgi tendon organı’ diye adlandırılan yapıyı ve deride dokunum cisimciklerini buldu. Daha sonra bakteriler dışında tüm hücrelerde bulunduğu saptanan ve hücre metabolizmasındaki rolü hâlâ araştırma konusu olan Golgi cihazını ilk kez gözlemleyerek tanımladı. Histoloji konusundaki çalışmaları, 19. yüzyılın sonlarından başlayarak nöroanatomi ve nörolojide sinir hücrelerinin yapı ve işleyişine yönelik araştırmaların temelini hazırlamıştır.