Amerika’da polis şiddeti nedeniyle yaşamını yitiren George Floyd’un ölümüyle gündeme gelen ırkçılık, tek ve homojen şekilde gelişen dünya düzeninin inşa ettiği sonuçlardan biri olarak değerlendiriliyor. Üsküdar Üniversitesi Sosyoloji Bölüm Başkanı Prof. Dr. Ebulfez Süleymanlı, ırkçılığın asla genetik olamayacağını belirterek sosyal öğrenme ve model alma faktörlerinin etkisiyle ortaya çıktığını kaydediyor. Irkçılığın empati duygusu az olan kişilerde daha çok görüldüğünü söyleyen Süleymanlı, toplumların refahları için bütün bireylerin empati duygularını geliştirmekten sorumlu olduklarını ifade ediyor.
Üsküdar Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Bölüm Başkanı Prof. Dr. Ebulfez Süleymanlı, ırkçılığın sosyolojik boyutları ile ilgili değerlendirmelerde bulundu.
Irkçılığın bir modernite söylemi olarak görülebileceğini kaydeden Prof. Dr. Ebulfez Süleymanlı, “Bu bağlamda ırkçılık tek ve homojen bir şekilde gelişen dünya düzeninin inşa ettiği sonuçlardan biridir. Irkçılığın kendi dışında olana yaşam hakkı tanımayan ve kendi dışındakini öteki olarak konumlandıran bir söylem ve eylem biçiminden neşet ettiği açıktır. Bu çerçevede ırkçılık bütün toplumsal yapılanların meşruluğunu sağlamaya çalışan düşünsel ve eylemsel bir düzeye işaret etmektedir” dedi.
Sosyal öğrenme ve model alma ırkçılıkta etkili
Irklara ve insanlığa hümanist bir bakış açısıyla bakıldığında bütün insanlığın birbirine denk olarak dünyaya geldiğini belirten Prof. Dr. Ebulfez Süleymanlı, ırkçılığın sosyal öğrenme ve model alma faktörlerinin etkisiyle ortaya çıktığını kaydederek şunları söyledi:“İnsanlardan biri diğerinden üstün veyahut biri diğerinden daha az değerli değildir. Çocukluğun ilk dönemlerinde gelişen evrimsel dürtülere dayanan bireyler, kendileri gibi insan niteliklerine sahip olanları diğer varlıklardan ayırt ederek insanlar arası bir eşitlik değeri geliştirir. Birçok sosyal deneyde bebeklerin ve küçük çocukların ırk, görüntü ve davranış ayrımı yapmadan farklı görüntüdeki insanlara aynı şekilde davrandıkları gözlenmiştir.Bu şekilde hayatına başlayan çocukların ilerde ırkçı bireylere dönüşmesinde sosyal öğrenme ve model alma faktörlerinin etkisi görülebilir. Yüksek oranda ebeveynlerinin, daha sonra ise çevrelerinin etkisi ile çocuklar karşılaştıkları yeni bilgileri zihinlerinde kavramlaştırırlar. Bu kavramsallaştırmaya çocukların farklı ırktan biri ile karşılaştıklarında ne düşünecekleri, hissedecekleri, nasıl davranacakları ve hangi yargılara varacakları da dâhildir. Irkçı düşüncelere sahip olan aile ve toplumların çocukları, ergin olduklarında kendi çabaları ile bu oluşan ırkçı düşünce şemalarını bozup tekrar yapılandırmadıkları sürece kendileri de ırkçı düşüncelere sahip bireylere dönüşebilirler.”